Deprem bölgesindeki madenciler: ‘Madende çalışıyor gibi ilerliyoruz’

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Kahramanmaraş’ta meydana gelen deprem felaketinin ardından arama kurtarma çalışmalarına katılan madenciler depremin vurduğu illerde birçok vatandaşı enkaz altından sağ çıkardı. Diğer ekiplerin ulaşamadığı yerlere konuşlandıklarını belirten bir madenci “Enkaza ocak tahkimatı kurup madende çalışıyor gibi ilerliyoruz” dedi.

Kahramanmaraş merkezli 7,7 ve 7,6 iki büyük depremin vurduğu kentlerden Hatay’da madencilerin çabası 5. günde bir canı daha sağ çıkardı. Genç kızı kurtaran madenciler insan üstü gayretlerini o göçüğün altında görüntüledi. Bir ses üzerine harekete geçtiklerini anlatan madenci, 13 saat süren mücadelede 8 katlı binanın en alt katına nasıl indiklerini anlattı.

TRT Haber’de yer alan habere göre; onlar için her enkaz bir maden… Önce ‘domuzdamı’ dedikleri tahkimatı kuruyorlar. Enkaza taşıdıkları kütüklerle tavanı güçlendiriyorlar. Sonra madeni kazar gibi enkazı kazıp ilerlemeye devam ediyorlar. Düşen blokları kaldırıp tıpkı madendeki damarları kırar gibi kendilerine yol açıyorlar.

İşte bu umut kazısı, Hatay’da yıkılan 8 katlı binanın en alt kazındaki genç kıza ulaşıncaya kadar tam 13 saat sürdü. Bir genç kız, depremin 5. gününde enkazdan sağ çıkarıldı. Enkazdaki tahkimat görüntüleri madencilerin insanüstü çabasıyla nasıl can kurtardıklarının kanıtı oldu.

ADIYAMAN’DA DA CAN KURTARDILAR

Adıyaman’da da benzer yönteme başvuran madenciler, yine 8 metre derinlikte 17 yaşındaki Gülsüm’ü kurtardı. O ekipteki madenci Sinan Durdu, enkazdaki çabalarını şöyle anlattı:

“Gelirken madende kullandığımız malzemelerimizi de buraya getirdik. Getirdiğimiz kütüklerle domuz damını yaptık. Bu yöntem madende kullandığımız bir sistem. Aşağıyı resmen ocak havasına soktuk. Aşağısı bize madeni aratmadı. Madenci gibi girdik, blokları kıra kıra Gülsüm kızımıza ulaştık. Aşağıda ilk yardım konusunda UMKE de bize yardımcı oldu. Operasyonun ilk başlarında ses çok az geliyordu. Blokları kırdıkça ses arttı. Son bloğa geldiğimizde ses artık çok yakından geliyordu. Sürekli kızımızı telkin etmeye çalıştık. Sürekli ‘Geldik kızım, korkma makineler çalışıyor.’ dedik. Ulaştığımızda Gülsüm, kanepede uzanıyordu.”